دوست

بسم الله الرحمن الرحیم
دوست دوستی دشمنی دشمن نفرت عشق بی طرفی
این ها رابطه یک انسان با هر چیزی است ولی چه رابطه ای؟ یک طرفه دو طرفه زود گذر و دائمی .  این ارتباط ها در زندگی تجربه میشوند ولی ایا برایتان  دوستی یا دشمنی دائمی اتفاق افتاده است که هر ثانیه به فکر ان باشید؟
اگر به این حس دست  پیدا کرده اید می بینید که هر ثانیه به فکر او هستید و نمی دانم که نابود کردن این رابطه ایجاد شده از ذهن و دل چه کیفیتی دارد؟سخت است یا آسان؟به نظرم هم سخت است و هم آسان زیرا می توانیم با یک کلمه دوستی را به دشمنی و دشمنی را به دوستی تبدیل کنیم ولی اگر یک نفر عاشق یا وابسطه باشد به هیچ قیمتی نمی تواند دوستی خود را به هم بزند ولی شاید به صورت اتفاقی این حادثه پیش بیاید که اینبار یا از شادی یا نارحتی زیاد دگدرگونی روانی برای او ایجاد می شود .
به نظرم دوستی هایی که ما در زندگی خود تجربه می کنیم دائمی نیستند و می توانیم به راحتی انرا به هم بزنیم چون برای همه شاید اتفاق افتاده باشد که با یک کلمه دوستی او با رفیقی که خیلی مدت است با هم هستند به هم می خورد مثل من که با عوض کردن اتاق خود، دوستم که مدت ها با او همراه بودم به من گفت از تو متنفرم آیا این دوستی مد نظر ما است یا دوستیی مد نظر ماست که نه وابسطگی در آن باشد که نتوانیم ذهن خود را از او جدا کنیم و نه به این اندازه سست و بی پایه باشد که با یک اتفاق کوچک نابود شود بله این به نظرم بهترین شکل دوستی برای دو نفر است ولی کو این نوع دوستی؟یا به اندازه ای پیش می رویم که وابسطه می شویم و با هر کاری که می کنیم می ترسیم دوستیمان از بین برود  و هر زمان هر کاری می کنیم تا دوستیمان حفظ شود و یا انقدر بی پایه و اساس است که برایمان فرقی نمی کند که دوستیمان به هم بخورد و برای همین هر حرفی و هر کاری را که بخواهیم انجام می دهیم.
ای کاش دوستی من با رفقایم ایگونه باشد که ما با هم مثل برادرانی باشیم که در سختی ها دست هم را می گیرند و حفظ برادریشان برای آنها مهم است.
ولی کو آنفری که او برایت، تو برایش اینگونه باشی، برای همین است که می گویند دوست خوب کمیاب است.
بغضی ها میگوند : دوست فقط خدا و اهل بیت علیهم سلام هستند ولی از نظر من این حرف اشکال دارد، چراکه ما باید با دوستی با افراد مناسب خود را به درجه ی دوستی با آنان برسانیم مانند اینکهدوستی خوب با  دوستانمان مثل پله های نردبان است  تا ما را به مقصد برساند.
من در حیاتم تجربه دوستانی را داشته ام که تو پس از مدتی برایشان قدیمی میشوی یا بهتر بگویم به نظر خودشان یک آدم با حال تر و بهتر از تو پیدا می کنند و در این راه بر می آیند که رفاقت خود را‌ با شما کم وکمتر  کنند و این همان دوستی است که ماه ها را با اوگذرانده ای و همیشه سعی کمک به  او را داشتید  من نمی گویم چرا دوست دیگری را انتخاب نموده است، حرفم این است اگر من دوست بدی نیستم چرا لگد به دوستیمان می زنید ولی اگر دوستی با من برایش زیان آور است، پس حق دارد که من را عوض کند و خواطر ایجاد شده با من را از ذهنش پاک کندوبعد از ان دوست جدیدی که پیدا کرده پشت او نفر دیگری مقدر و پنهان است.
حالا که اینقدر درباره ی دوست و دوستی نوشتیم رفاقت و برادری چه فایده ای دارد ؟
به نظرم اگر یک انسان مناسب برای دوستی پیدا کردید دو دستی او را بچسبید و او را رها نکنید ولی اگر کسی را یافتید همراهی با او اثرات منفی بر روی شما دارد تنهایی برای شما بهتر از این است که با معاشرت با او و دوستانش، تنها وغریب نباشی.
چ حالا جواب سوال همنشینی با یک فرد باعث می شود شما همرنگ ان فرد شوید‌ و الان اگر دوست شما انسانی باشد که با نظم است شما با کثرت همراهی با او کم کم با نظم می شوید ولی بالعکس اگر همنشین شما فردی دروغگو باشد کم کم شما هم این خلق رذیله را تحت تأثیر او می گیرید و این تحولات تدریجی است و بدون اینست که خود شما متوجه آن شوید پس می شود خود را تغییر داد با رفاقت و اینست تأثیر دوست و مهمی انتخاب آن.